«Στρακαστρούκες» και «προκλήσεις»
Του Πάσχου Μανδραβέλη
Είναι φρικτά όσα διαδραματίζονται στη Γάζα και στο αίμα δεν χωράει συμψηφισμός. Οχι μόνο στον αριθμό των νεκρών, αλλά κι εξαιτίας της διαφορετικής θέσης που έχουν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Το Ισραήλ είναι μια δυτική δημοκρατία, η οποία έχει κατ’ ουσία να αντιμετωπίσει ένα ιδιότυπο πρόβλημα τρομοκρατίας. Οι ρουκέτες που εκτοξεύουν οι «τρελοί του Θεού» τρομοκρατούν, και παρά το γεγονός ότι είναι μικρής ισχύος δημιουργούν ανασφάλεια στον πληθυσμό. Δεν είναι μικρό πράγμα να περπατάς στον δρόμο και ξαφνικά να σκάει δίπλα σου μια ρουκέτα και φυσικά δεν είναι ευχάριστο να ζεις υπό το καθεστώς της διαρκούς απειλής. Εστω κι από ρουκέτες μικρής ισχύος.
Ομως το Ισραήλ είναι δημοκρατία και από τις δημοκρατίες μάθαμε να ζητάμε αυτοσυγκράτηση. Ακόμη και όταν απειλούνται ή δέχονται επίθεση. Οχι για ηθικούς λόγους, αλλά για πολύ πρακτικούς. Διδαχθήκαμε από την ιστορία ότι η βία δεν λύνει προβλήματα, αλλά τα διογκώνει. Και επειδή οι δημοκρατικές χώρες έχουν ένα επίπεδο μεγαλύτερης ωριμότητας, απ’ όσο ο κατσαπλιάδες της Χαμάς, περιμένουμε από τις δημοκρατίες να κάνουν τη δύσκολη δουλειά. Πρέπει να βρίσκουν ευφάνταστους τρόπους για να τερματιστεί η βία. Φταίνε, δεν φταίνε. Περιμένουμε από οργανωμένες χώρες να λειτουργούν όπως οι αστυνομικοί στις οργανωμένες κοινωνίες. Να αμύνονται, αλλά χωρίς υπερβολική βία. Να επιβάλλουν το νόμιμο, όχι όμως με μέτρα που πλήττουν δικαίους και αδίκους, αμάχους και παρανόμους. Δεν είναι εύκολη δουλειά, όπως και η δουλειά των αστυνομικών δεν είναι εύκολη. Ομως, από οργανωμένα κράτη και σε οργανωμένες κοινωνίες περιμένουμε να γίνουν τα αδύνατα, δυνατά. Να γίνουν όλα εκείνα τα βήματα που θα σπάσουν τον κύκλο της βίας.
Στην Ελλάδα, βέβαια, έχουμε ένα περίεργο τρόπο θεώρησης του Μεσανατολικού. Το θυμόμαστε μόνο σαν κινηθεί το Ισραήλ. Το άλλο παράδοξο είναι ότι αυτοί που μπήγουν τις γοερότερες κραυγές για τη σκληρή πολιτική του Ισραήλ είναι οι κήρυκες της σκληρής πολιτικής απέναντι στον «Δαβίδ» της δικής μας διαμάχης, απέναντι στην ακατονόμαστη βόρειο γείτονά μας. Εκείνοι που θρηνούν για τον αποκλεισμό της Γάζας ήταν οι πιο ένθερμοι χειροκροτητές του ελληνικού εμπάργκο κατά της «Φυρομίας».
Εντάξει! Καταλαβαίνουμε πως είναι διαφορετικό να σου ρίχνουν ρουκέτες στο κεφάλι και διαφορετικό να σου πετούν προσβολές του στυλ «εμείς είμαστε απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων», αλλά υπάρχει μια συνομοταξία αριστερών που θυμούνται τον διεθνισμό μόνο σε ό,τι αφορά τους συμμάχους των ΗΠΑ. Το άλλο παράδοξο είναι ότι από τη μια ελεεινολογούν το Ισραήλ, τη σκληρή πολιτική του, και από την άλλη εκφράζουν τον ανυπόκριτο θαυμασμό τους: «Θα επέτρεπε ποτέ το Ισραήλ να γίνει αυτό;» Υποβαθμίζουν την απειλή της Χαμάς, με εκφράσεις του στυλ «εκτόξευσαν λίγες ρουκετούλες» (sic), ή «αμόλησαν μερικές στρακαστρούκες», αλλά θεωρούν μέγιστη πρόκληση το να ονομαστεί ένα γήπεδο «Βασιλέας Φίλιππος ο Β΄».
Ευτυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ, αλλά θα είχε ενδιαφέρον να ξέραμε τι θα ζητούσαν από την ελληνική κυβέρνηση, αν ο δικός μας γείτονας αντί για «προκλήσεις», εκτόξευε σε τακτά χρονικά διαστήματα μερικές πραγματικές «ρουκετούλες» σε μια ακτίνα μέχρι τη Λάρισα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 8.1.2009
Όταν ο Τζίμης Πανούσης μίλησε στη Βουλή των Ελλήνων
Πριν από 1 μήνα
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήHarrylogy, το σχόλιο σου δεν θα ανέβει γιατί αρνείσαι να μας αποκαλείς με το όνομα μας: Μακεδόνες, εντός και εκτός Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων, δεν μας αφαιρεί το δικαίωμα να έχουμε το ίδιο όνομα με εκείνους. Η μήπως πιστεύεις ότι οι Έλληνες δικαιούνται να έχουν το όνομα ενός αρχαίου λαού που δεν υπάρχει πια, λόγο κληρονομικού δικαιώματος των απευθείας απόγονων των αρχαίων Ελλήνων; Και μη μου πεις ότι είναι η ελληνική γλώσσα που ομιλούν οι Έλληνες σήμερα που αποδεικνύει το γεγονός ότι πρόκειται για τον ίδιο λαό, γιατί και ο παππούς μου ο Μακεδόνας μιλούσε ελληνικά (λόγο ρετσινόλαδου, αυτός) για να μπορούν σήμερα οι Ελληναράδες να λένε ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες! (και οι Αρβανίτες, οι Βλάχοι, οι Φράγκοι, οι Τούρκοι και όλοι οι κάτοικοι της γεωγραφικής και ιστορικής Ελλάδας, πριν το 1824).
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήHarrylogy, υπάρχει μια σημαντικότατη διαφορά μεταξύ μας: εσύ για τον εαυτό σου και για τους Έλληνες μπορείς να χρησιμοποιείς όπιο όνομα θεωρείς σωστό. Εγώ δεν προσπαθώ να σου επιβάλλω όνομα όπως κάνεις εσύ σε εμένα, για όπιο λόγο και να έχεις στο μυαλό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το εισόδημα των κατοίκων της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στα 150 €, και εδώ υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: οι Έλληνες μπορεί να παίρνουν μεγαλύτερο μισθό αλλά σαν Κράτος, ότι παράγουν, το χρωστάνε σχεδόν στο 100%!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μακεδονία σαν γεωγραφικός χώρος μπορεί να κρατήσει το αρχαίο όνομα της; Εάν μπορεί ο χώρος, μπορούμε και εμείς! Οι Έλληνες για να μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες η θα πρέπει να αποποιηθούν την ελληνική τους εθνότητα η θα πρέπει να θεωρούν ότι το όνομα Μακεδόνας που μπορούν να χρησιμοποιούν, είναι γεωγραφικός όρος για αυτούς όπως είναι το Κρητικός, Ηπειρώτης, κτλ. Δεν μπορεί στο όνομα της γεωγραφίας η της αρχαίας ιστορίας να αφαιρέσουμε το δικαίωμα σε ένα έθνος να έχει το όνομα του, που ταυτίζεται με το όνομα της πατρίδας του και που δεν έχει άλλο όνομα που να το προσδιορίζει εθνικά. Με άλλα λόγια, δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε ούτε με τους Έλληνες ούτε με όλα τα άλλα έθνη που κατοικούν σήμερα στην Μακεδονία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι παππούδες μου και οι προπαππούδες μου, τουλάχιστον, δήλωναν Μακεδόνες και έμαθα τι είμαι εθνικά στο σπίτι μου και όχι στο σχολείο, όποτε ότι και να λες εσύ για αρχαίους δεν με απασχολεί. Εγώ δεν πρόκειται να αλλάξω κάτι που πέρασε σε εμένα από την οικογένεια μου, γιατί κάτι άλλοι όψιμοι "Μακεδόνες" έχουν πρόβλημα με αυτό! Δεν με νοιάζει. Και αφού υπάρχουν σήμερα Έλληνες που καμαρώνουν το όνομα τους, άλλο τόσο θα κάνω και εγώ με το δικό μου όνομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή