ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Προκαλούν ανεπίτρεπτα, τελευταίως, κάποιοι με άρθρα στον τοπικό Τύπο που επιτίθενται κατά όσων Μακεδόνων συμπολιτών μας μιλούν την μητρική τους γλώσσα [που δεν την έμαθαν στα Σκόπια ή την Βουλγαρία εκτός αν θεωρείται Σλαβική η περιοχή μας] αλλά κι εκπροσώπων νόμιμων ελληνικών κομμάτων του "Ουράνιου Τόξου", της ΟΑΚΚΕ κι εκλεγμένων βουλευτών που υπερασπίζονται τις δημοκρατικές αρχές τους….

Δεν εκπλήσσει ότι το τελευταίο λιβελογράφημα προέρχεται από επιλεγμένο δάσκαλο-επιθεωρητή πιθανώς την εποχή των συλλαλητηρίων και του εμπάργκο-που προπαγάνδιζε την τότε ορισθείσα "ορθή πολιτική" στους συνάδελφους τους και τ' ανήλικα παιδιά μας !

Βέβαια με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις αλλά όσοι συνέβαλλαν στα εθνικιστικά συλλαλητήρια ας μην διαμαρτύρονται τώρα ότι μας αποστρέφονται οι άλλοτε "φίλοι και σύμμαχοι " που παρ' όλα αυτά επιδοτούν, ακόμα, πλουσιοπάροχα την Ελλάδα!
Σήμερα, μακριά από φανατισμούς, κανείς δεν δικαιολογείται να θίγει δημόσια κόμματα και κοινοβουλευτικούς άνδρες καλλιεργώντας διχόνοια στους πολίτες ή να προσβάλει γειτονικά κράτη παραποιώντας την επίσημη ονομασία, χωρίς να ενοχλείται η δικαιοσύνη!
Η συνήθης επιλεκτική χρήση πρόχειρων Ιστορικών στοιχείων και βιωμάτων με αποσιωπήσεις π.χ. του ρόλου των Ρουμανοβλάχων και Μπαφραλήδων στην Κατοχή ώστε να δημιουργούν ενοχές αποκλειστικά στον εντόπιο πληθυσμό, είναι εκ του πονηρού. Μυθοποιώντας την διαμορφωθείσα εθνικοθρησκευτική και γλωσσική ομοιογένεια του εθνικού μας κράτους κάποιοι θεωρούν ως "εφιάλτη" κι "επυλίδα" κάθε άλλον που διαφωνεί με την μονομερή άποψη τους! Ταυτόχρονα αρνούνται πεισματικά το ίδιο δικαίωμα της αναζήτησης χαμένων πατρίδων και μειονοτήτων στους, κατά τα λοιπά, "άρπαγες γείτονες" μας [παρότι έχουν καταγράψει τις μειονότητες τους] κραδαίνοντας "οδυνηρές εκπλήξεις" στους αμφισβητίες.

Είναι χαρακτηριστικό της θολής Ελληνοχριστιανικής άποψης ότι δεν διαχωρίζει την εθνική υπόσταση από τον θρησκευτικό χαρακτήρα παρότι αποτελούν ανεξάρτητες συνειδησιακές επιλογές του καθενός μας (άρα όχι φυλετικά ταμπού του γένους) κι οπωσδήποτε δεν συμπίπτουν πάντα με την υποχρεωτική κρατική ταυτότητα του πολίτη!

Καθώς ο ουσιαστικός διαχωρισμός μεταξύ κράτους κι εκκλησίας δεν πέρασε ακόμα στο Σύνταγμα μας παρά τις παρεμβάσεις της αριστεράς στη τελευταία πέμπτη αναθεώρηση του, παραμένουμε σήμερα το τελευταίο θεοκρατικό προπύργιο της περιοχής! Άλλωστε ούτε η Σύμβαση πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που αποτελεί την δημοκρατική βάση κάθε Μέλους, παρότι ψηφίστηκε από την Ελλάδα πριν από λίγα χρόνια, δεν επικυρώθηκε ακόμα από την Ελληνική Βουλή. Τέλος η Ευρωπαϊκή Χάρτα των ολιγότερο ομιλούμενων γλωσσών παραμένει εκτός της νομολογίας μας!

Έτσι το κράτος μας ουδέποτε υποχρεώθηκε μεταπολεμικά να καταγράψει πάλι όσες θρησκευτικές, γλωσσικές ή εθνικές μειονότητες υπάρχουν, οχυρωμένο νομικά πίσω από επωφελείς παλαιότερες διεθνείς συνθήκες που όμως καλύπτουν ελάχιστα τις απαιτήσεις του σύγχρονου Διεθνούς Δικαίου και των επιβλεπόντων Οργανισμών.

Δυστυχώς περιοριζόμαστε μίζερα σε αδιέξοδες βαλκανικές διεκδικήσεις, αποφεύγοντας να ολοκληρώσουμε έστω τις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις μας οπότε εισπράττουμε όλο και συχνότερα σαν εθνικές "ήττες" την άρνηση εφαρμογής των σύγχρονων Παγκόσμιων Δημοκρατικών Αξιών στην χώρα μας.